Οι φυλακές δεν σώζουν τα αφεντικά
Ο αγώνας ενάντια στην εξουσιαστική βαρβαρότητα βρίσκεται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής που ξεκινάει από τις εξακριβώσεις στοιχείων και τις παρακολουθήσεις σπιτιών και κοινωνικών χώρων, συνεχίζεται με γκλόπ και δακρυγόνα στις πορείες και καταλήγει στα βασανιστήρια και τις φυλακίσεις αγωνιστών.
Σε μια εποχή όπου τα κράτη έχουν ανακηρύξει την ασφάλεια ως ύψιστο αγαθό, “ανακαλύπτουν” συνεχώς αόρατους εσω-εξωτερικούς εχθρούς. Θέλοντας να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους εξαπολύουν το λεγόμενο “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας”, ο οποίος έχει ήδη στο ενεργητικό του χιλιάδες νεκρούς στη Μέση Ανατολή. Στην Ελλάδα αυτός ο πόλεμος εκφράζεται με τις κάμερες στους δρόμους, τα πογκρόμ εναντίων του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, την εξάντληση και τη διεύρυνση του νομικού οπλοστασίου του κράτους (18μηνη προφυλάκιση, ανάκληση νόμων που παραπέμπουν στην εποχή της χούντας και της μεταπολίτευσης, τρομονόμος), τις διώξεις και φυλακίσεις αγωνιστών, τις ανακρίσεις με ψυχοφάρμακα και άγρια επιστημονικά βασανιστήρια και τα λευκά κελιά.
Η “ειρηνική” δημοκρατία (κράτος, ”παρα”κρατικοί, Μ.Μ.Ε., αφεντάδες) εξαπέλυσε ένα νέο κύμα κατασταλτικών επιθέσεων με αφορμή την Ολυμπιάδα του 2004. Αποτελέσματα ήταν η τοποθέτηση των πρώτων καμερών “διαχείρισης κυκλοφορίας”, η επιβολή του θεσμού του αστυνομικού γειτονιάς, η δημοτική αστυνομία, οι μπάτσοι σε κάθε γωνιά της πόλης, ακόμα και η προσπάθεια εφαρμογής προγραμμάτων εθελοντικής ρουφιανιάς (που δεν πέρασαν λόγω της αντίστασης των κατοίκων). Καταλυτική στάθηκε και η συμβολή των Μ.Μ.Ε. στην επίθεση που εξαπέλυσε το κράτος εναντίων των αναρχικών-αντιεξουσιαστών και γενικότερα εναντίων όλων των κοινωνικών αγωνιστών με κύριο στόχο την συκοφάντηση και τη δημιουργία ενός κλίματος τρομουστερίας θέλοντας να πλήξουν την αλληλεγγύη.
Με την έκρηξη βόμβας στα χέρια του, συνελήφθη ο αγωνιστής της Ε .Ο. 17 Ν. Σάββας Ξηρός, ο οποίος όντας πολυτραυματίας στον Ευαγγελισμό ανακρίνεται από τον εισαγγελέα Διώτη και τον ανακριτή Σύρο με επιστημονικές μεθόδους (βασανιστήρια, ψυχοφάρμακα) χωρίς να του επιτραπεί η παρουσία δικηγόρου και με την κατασκευή αναδρομικών νόμων. Επίσης είδαμε την εφαρμογή των ειδικών συνθηκών κράτησης(λευκά κελιά) που στόχο έχουν να αποδομήσουν τη ψυχοσύνθεση των κοινωνικών αγωνιστών, επιδεικνύοντας την εκδικητικότητα του καθεστώτος απέναντι σε αυτούς(και όχι μόνο) που αντιστέκονται ένοπλα επί δεκαετίες.
Επόμενη χρήση του αντιτρομοκρατικού νόμου επιδιώχθηκε να γίνει στην περίπτωση των Γ. Καλαϊτζίδη, Π. Καρασαρίνη, Π. Ασπιώτη που διώκονται για τις επιθέσεις σε διμοιρίες των Μ.Α.Τ. και απαλλοτρίωση μέρους του εξοπλισμού τους, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν ως απάντηση στην εισβολή των βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μαζί με τους ένοπλους μπάτσους-φρουρούς και τον συνακόλουθο πυροβολισμό του προσωπικού μπάτσου-φρουρού του Βερελή εναντίων συντρόφων εντός του Πολυτεχνείου καθώς και στον ξυλοδαρμό κατοίκων των Άνω Λιοσίων από Μ.Α.Τ., που αντιστέκονται στις χωματερές. Προφυλακίστηκαν από τις 07/07/05, ο Γ. Καλαϊτζίδης παρέμεινε μέχρι το πέρας της δίκης, ενώ οι Π. Ασπιώτης και Π. Καρασαρίνης αποφυλακίστηκαν νωρίτερα. Στις 21/12/06 ξεκίνησε η δίκη τους και τελείωσε με την αθώωση τους στις βασικές κατηγορίες.
Επίσης προφυλακισμένη για 4 μήνες ήταν η 18χρονη Αφροδίτη Σ. που συνελήφθη στις 31/03/06 σε συγκρούσεις στην ΑΣΟΕΕ με τα Μ.Α.Τ. που έγιναν ως απάντηση στην κρατική δολοφονία των τεσσάρων κρατουμένων που απανθρακώθηκαν στις φυλακές Κορυδαλλού μετά από φωτιά στο κελί τους που προκλήθηκε από τους δεσμοφύλακες.
Προφυλακισμένος παραμένει και ο Γιάννης Δημητράκης ο οποίος συνελήφθη κατόπιν ένοπλης απαλλοτρίωσης σε υποκατάστημα του τερατουργήματος που λέγεται τράπεζα. Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι όντας τραυματισμένος από σφαίρα, πεσμένος στο έδαφος δεχόταν τις δημοκρατικές κλοτσιές των μπάτσων μπροστά στα αιμοβόρα μάτια των τηλερουφιάνων ενώ στο νοσοκομείο ο εισαγγελέας Διώτης τον απείλησε ότι μπορούσε να του τραβήξει τα σωληνάκια από τη μύτη και να του πάει η πίεση στο πενήντα.
Προφυλακισμένοι παραμένουν και οι Νίκος Κουνταρδάς και Στέλιος Μαλινδρέτος που κατηγορούνται για τον ξυλοδαρμό του ξεπουλημένου εργατοπατέρα πρώην πρόεδρου της Γ.Σ.Ε.Ε. X.Πολυζωγόπουλου μετά από πορεία αλληλεγγύης στους 3. Ο Στέλιος Μαλινδρέτος κρατείται στην ψυχιατρική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού.
Στις 6 Μαΐου, στα πλαίσια του 4ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, γίνονται εκτεταμένες συγκρούσεις μεταξύ οργισμένων διαδηλωτών και των δυνάμεων κρατικής καταστολής. Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων αλλά και μετά το τέλος τους τα όργανα της κρατικής ασφάλειας και ευημερίας προβαίνουν σε 17 συλλήψεις εκ των οποίων απαγγέλλονται βαριές κατηγορίες σε 4 άτομα ενώ οι Ταράσιο Ζαντορόζνι, Γεράσιμος Κυριακόπουλος και Κώστας Κατσαδούρας είναι ακόμα προφυλακισμένοι.
Ακόμα και η φυλάκιση δε μπόρεσε να κάμψει το ηθικό των αγωνιστών, οι οποίοι μέσα από τα κελιά συνεχίζουν τον αγώνα τους για ελευθερία. Στις 29/11/06 ο Ταράσιο Ζαντορόζνι ξεκίνησε απεργία πείνας δηλώνοντας χαρακτηριστικά “…θα σταματήσω να τους δίνω το δικαίωμα να ορίζουν αυτοί το σώμα μου. Αφού είναι το μοναδικό πράγμα που έχουν στα χέρια τους θα το μετατρέψω σε μορφή αγώνα με σκοπό την απελευθέρωσή μου”, ενώ απεργία πείνας ξεκίνησε και από τις 15/12/06 ο Γεράσιμος Κυριακόπουλος παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει. Αλληλέγγυοι στον αγώνα των συντρόφων βρίσκονται και 94 κρατούμενοι των φυλακών Ιωαννίνων που παράλληλα ζητούν άμεση αποσυμφόρηση των φυλακών Ιωαννίνων, άμεση βελτίωση των υγειονομικών συνθηκών και άμεση βελτίωση όλων των υποδομών και λειτουργιών τους.
Όσες επιθέσεις και αν εξαπολύσει η εξουσία δεν πρόκειται ποτέ να υποτάξει το πάθος για την εξέγερση και την ελευθερία. Αντίθετα, οι κοινωνικές συγκρούσεις και οι αγώνες για κοινωνική απελευθέρωση θα εντείνονται.
Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας Ταράσιο Ζαντορόζνι και
Γεράσιμο Κυριακόπουλο και σε όλους τους διωκόμενους
και φυλακισμένους αγωνιστές.
Κανένας όμηρος στα χέρια του κράτους.
Αναρχικός Μαύρος Σταυρός Θεσσαλονίκης
Κατειλημμένο στέκι Ναδίρ
Αναρχικοί Φλώρινας