Ούτε οι διώξεις ούτε οι φυλακίσεις θα μας σταματήσουν
Η αλληλεγγύη μας ενώνει μας κάνει πιο δυνατούς
Αγώνας μέχρι το τέλος όποιο και να είναι αυτό
Τον Δεκέμβριο ξεκινάει το εφετείο των διωκόμενων για την υπόθεση της Επαναστατικής Οργάνωσης 17 Νοέμβρη. Μιας οργάνωσης που έχει αφήσει ανεξίτηλο το πολιτικό στίγμα της ανεξάρτητα από τις διαφωνίες που μπορεί να έχει κάποιος μαζί της. Η ιστορική συνέπεια, η αξιοπρέπεια του αγώνα της, η ανιδιοτέλεια, η αυταπάρνηση, το πάθος για την επανάσταση και την αταξική κοινωνία είναι αυτά που μας βάζουν στο ίδιο στρατόπεδο. Στα χέρια του εχθρού μας δεν θα χαρίσουμε κανέναν. Ο μόνος που έχει το δικαίωμα να κρίνει είναι το λαϊκό κίνημα και όχι τα δικαστήρια της άρχουσας τάξης.
Επίσης με πρόσχημα δίκες επαναστατών δεν θα αφήσουμε να περάσει ο τρομονόμος και νομοθετικά εφευρήματα τύπου συλλογικής ευθύνης και ηθικής αυτουργίας, η δημιουργία λευκών κελιών, η τρομοϋστερία και η χαρακτήριση αγωνιστών και ευρύτερων πολιτικών χώρων ως τρομοκράτες. Ο λαός ποτέ δεν φοβήθηκε από την δράση αναρχικών και αριστερών ομάδων. Μέχρι και οι αστικές φυλλάδες σε δημοσκοπήσεις τους δείχνουν ότι σε Ελλάδα και Ευρώπη η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου είναι τρομοκρατημένη από την ανεργία (ακρογωνιαίος λίθος του καπιταλισμού).
Στις 12 Μαΐου και 8 Ιουνίου 2005 πραγματοποιούνται επιθέσεις σε διμοιρίες των Μ.Α.Τ. Επίθεση ενάντια στους προστάτες των αφεντικών και των επιχειρήσεών τους. Επίθεση ενάντια στην βίαιη έκφραση της εξουσίας, της καταστολής του κινήματος ανατροπής, των επίδοξων νεκροθαφτών κάθε φωνής αντίστασης. Επίθεση πέρα ως πέρα δίκαιη. Μόνο οι αγαθοί και οι ρουφιάνοι υποστηρίζουν πλέον ότι οι μπάτσοι υπάρχουν για το καλό μας. Ο ιστορικός τους ρόλος είναι γνωστός. Πιστά σκυλιά του εκάστοτε συστήματος.
Αρχές Ιουλίου συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται οι Καλαϊτζίδης, Καρασαρίνης και Ασπιώτης. Παραπέμπονται σύμφωνα με τον τρομονόμο και με την ναζιστικής έμπνευσης συλλογική ευθύνη διώκονται για όλες τις επιθέσεις με βόμβες μολότοφ (περίπου 200) που έχουν γίνει στην Αθήνα από το 1998! Μέχρι και η λογική του νομοθετικού τους συστήματος προστασίας καταρρέει. Η δημοκρατία, μας δείχνει το αληθινό της πρόσωπο χωρίς μάσκες-προσχήματα.
Ιούνης 2003. Σύνοδος ευρωπαίων ηγετών στην Θεσσαλονίκη. Αυτοί που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς. Οι υπεύθυνοι για τις απελάσεις των μεταναστών, την ανεργία, την καταστολή κ.τ.λ. Η απάντηση του κινήματος ήταν ιστορική. Μεγάλης έκτασης συγκρούσεων με δυνάμεις καταστολής και καταστροφές τραπεζών, μεγαλοεπιχειρήσεων και λοιπών καπιταλιστικών συμβόλων. Από τις πάμπολλες συλλήψεις προφυλακίζονται 7 άτομα για 6 μήνες. Η πρώτη δίκη πραγματοποιήθηκε στις 10/10, όπου αφέθηκαν ελεύθεροι με αναστολή.
Ο Ιούνης ήρθε και έφυγε, οι κάμερες όμως έμειναν. Κάμερες που τοποθετήθηκαν να παρακολουθούν το καθετί. Θυσία στο βωμό της ασφάλειας. Ποιοι μιλάνε για ασφάλεια; Αυτοί που ευθύνονται για τα μεγαλύτερα και αποτρόπαια εγκλήματα. Αυτοί που οργανώνουν πολέμους, που πετάνε στον δρόμο οικογένειες για μια απλήρωτη δόση, που κατασκευάζουν σχολεία από αμίαντο, που ευθύνονται για τα διατροφικά σκάνδαλα κ.τ.λ. Κάμερες που κόστισαν πολύ στην τσέπη μας. Επειδή πολλοί δεν τις ανέχτηκαν, τις κατέστρεψαν και καλά τις έκαναν. Στις 10 Οκτωβρίου συλλαμβάνονται 5 αναρχικοί στη Δάφνη και αφού απαγγέλλονται κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος εις βάρος τους αφήνονται ελεύθεροι.
Το ιταλικό κράτος ποινικοποιώντας την έκφραση αλληλεγγύης εξαπολύει μια τεράστια επιχείρηση ονόματι <<Θερβάντες>> πραγματοποιώντας έρευνες σε 190 σπίτια, καταλήψεις και στέκια. Συλλαμβάνονται 22 άτομα από τα οποία τα 13 προφυλακίζονται. Επίσης πορεία αλληλεγγύης στους Ιταλούς αναρχικούς, στη Βαρκελώνη (Ισπανία), χτυπήθηκε βίαια από τους μπάτσους και προφυλακίστηκαν σύντροφοι.
Το κράτος της Γαλλίας απορρίπτει της αιτήσεις αποφυλάκισης μελών της ACTION DIRECTE και επιμένει να δηλώσουν μεταμέλεια. Ένα μακρινό παρελθόν που ακόμα ενοχλεί τους εξουσιαστές και τόσο σημασία έχει να καταδικαστεί από τους ίδιους. Παρόλα τα προβλήματα υγείας οι Cipriani, Ménigon, Rouillan, Schleicher εμμένουν πιστοί στις αξίες τους. Συνεχίζουν να εκτίουν την ποινή τους χωρίς να μετανιώνουν για τίποτα, χωρίς να υπογράφουν συγχωροχάρτια. Από ότι φαίνεται αποτελούν αγκάθι ακόμα στον κόρφο της εξουσίας. Ο αγώνας τους συνεχίζεται…
Στις 28 Ιούνη 2004, συνελήφθησαν στο Άαχεν ο 26χρονος Βέλγος αγωνιστής του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού της Γάνδης, Bart De Geeter, ο Jose Fernandez Delgado, 44χρονος αναρχικός και δραπέτης από φυλακή της Ισπανίας μετά από 24 χρόνια κράτησης, ο επίσης αναρχικός και δραπέτης Gabriel Pombo da Silva, 36 χρονών, γνωστός από τη συμμετοχή του σε εξεγέρσεις στις ισπανικές φυλακές, όπου έχει ζήσει 20 χρόνια, 14 από τα οποία σε καθεστώς απομόνωσης FIES, και η αδερφή του Begona που ζει στη Γερμανία.
Τον περασμένο Ιούνη και ενώ βρίσκονταν κοντά στα σύνορα, αστυνομικοί επιχείρησαν να κάνουν έλεγχο στο αυτοκίνητό τους. Εκείνοι αρνήθηκαν και διέφυγαν παίρνοντας δύο ομήρους, τους οποίους απελευθέρωσαν λίγο αργότερα. Τελικά περικυκλώθηκαν από αστυνομικές δυνάμεις και μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών συνελήφθησαν και από τότε κρατούνται σε συνθήκες απομόνωσης, ενώ η Begona αφέθηκε ελεύθερη λίγους μήνες αργότερα.
Τη σύλληψή τους ακολούθησε κύμα καταστολής, με προσαγωγές, έρευνες σε σπίτια και ανακρίσεις συντρόφων του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού του Βελγίου και της Κόκκινης Βοήθειας στη Γερμανία.
Οι τρεις σύντροφοι κατηγορούνται για απόπειρες φόνου, απαγωγή ομήρων και ένοπλη ληστεία. Η δίκη τους ξεκίνησε στις 23 Μάρτη ’05. Τη δεύτερη μέρα, ο Jose φώναξε στον εισαγγελέα “Όχι άλλα βασανιστήρια. Ελευθερία για όλους”. Ο Gabriel έσκισε τα ρούχα του και μπήκε ημίγυμνος στο δικαστήριο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την μεταχείριση στην οποία υποβάλλεται. Τις ημέρες της δίκης πρέπει να υφίσταται σωματικό έλεγχο γυμνός, να μεταφέρεται με καλυμμένα μάτια και αυτιά, δεμένος χειροπόδαρα κ.α.
Στις 28 Σεπτέμβρη το δικαστήριο καταδικάζει τον Jose σε 14, τον Gabriel σε 13, τον Bart σε 3 χρόνια και 6 μήνες φυλάκισης, ενώ η Begona, που είχε αφεθεί ήδη προσωρινά ελεύθερη, σε 10 μήνες με αναστολή.
Στις 13 Οκτωβρίου οι μπάτσοι ξύπνησαν τον Jose τα μεσάνυχτα και τον μετέφεραν στην φυλακή της Κολονίας, χωρίς να τον αφήσουν να πάρει τα πράγματά του. Αμέσως ξεκίνησε απεργία πείνας επειδή δεν του έδωσαν ούτε λεξικό για να μπορεί να συνεννοηθεί. Παρότι είχε απόφαση δικαστή που του επιτρέπει να τηλεφωνήσει στην μητέρα του, δεν τον άφησαν. Επίσης δεν είχε καμία διεύθυνση μαζί του για να στείλει γράμμα οπότε έκανε απεργία πείνας χωρίς να το ξέρει κάποιος. Επειδή δεν του έδιναν τα ρούχα του έμεινε γυμνός για μέρες. Μετά από 7 μέρες σταμάτησε και το νερό για 4 μέρες. Τελικά σταμάτησε την απεργία επειδή έπαθε 2 καρδιακές κρίσεις. Παρόλα αυτά δεν άλλαξε κάτι.
Ως αναρχικοί είμαστε ενάντια στο σωφρονιστικό σύστημα και σε οποιαδήποτε μορφή καταστολής. Θεωρούμε ότι η φυλακή είναι ένα από τα πιο απάνθρωπα εφευρήματα, το οποίο δεν δημιουργήθηκε τυχαία. Είναι εργαλείο της εξουσίας που απομονώνει αυτούς που δεν συμβιβάστηκαν στις προσταγές της και φοβίζει τους υπόλοιπους ώστε να τους αποτρέψει από πιθανή ανάρμοστη συμπεριφορά.
Το χρήμα είναι το μόνο έγκλημα, είναι υπεύθυνο για την αλλοτριωμένη συμπεριφορά του ανθρώπου. Σε μια κοινωνία χωρίς ατομική ιδιοκτησία, χωρίς σεξουαλική καταπίεση, χωρίς εξουσία, γιατί να «εγκληματήσει» κανείς;
Θα είμαστε δίπλα σε όλους όσους αποδέχονται τις επιλογές τους είτε είναι θύματα σκευωρίας
14-12-2005
Αναρχικός Μαύρος Σταυρός Θεσσαλονίκης
Ανοιχτή συνέλευση κάθε Κυριακή
18:00 στο πολυτεχνείο